کدامین تقدیر سهم من است.......

از  قافله جا ماندم

 درست  یا غلت ولی

 ماندم...

 زندانی این روزگار زشت شدم...

 روزگاری که

نه از جنس من است نه از برای من...

 چه رسمیست دنیا!

از گردشش می نالیم و می نالیم

و روز زمین گیر شدنمان را جشن می گیریم!

 نمیدانم...

 قلمم زیر بار دردها ترک برداشته کمرم خم شده!...

 با این حال

هنوز هم به دوست لبخند میدهم

امروز آغاز غربت نشینی ام هست...

به رسم عادت...

" تولـــــــــــدم مبارک "

گل ارکیده گل ماه تولده منه ولی من عاشق یاسه سفیدام

تـــنــہــا کـسـے کـہـ
تـــنـــہـات نـمـے زارـہـ خـــودتــے....
بـا خـودت دشـمـنـی نـکـלּ لـــطــفـا"... !!

حالم را ببین!!!
مانند لیوان ترک بسته ای" شده ام که تحمل یک قطره دیگر را ندارد
بس است"
این بار دیگر میشکنم...

ببار ای باران ،

ببار که غم تنها از دلم رفتنی نیست،

اشکهای روی گونه ام دیدنی نیست.
ببار ای باران که این تنهایی تمام شدنی نیست،

آن لحظه های زیبا تکرار شدنی نیست.
ببار ای باران که شعر تلخ جدایی خواندنی نیست ،

 غم تلخی که در سینه دارم فراموش شدنی نیست .
ببار که دلم گرفته است ،

 چشمهایم از اشک ریختن خسته است.
ببار ای باران ،

که سکوت این لحظه ها با صدای تو و صدای گریه هایم شکسته شود
ببار ای باران دلم از غصه ها خالی شود و لحظه هایم مثل همیشه بارانی شود.
ببار ای باران ،

 آمدن تو مرا آرام میکند ،

قطره های تو مرا از چشمان غریبه ها پنهان میکند.
چه آمد بر سرم که اینگونه پریشانم ،

باور ندارم که اینگونه تنهایم .
چه آمد بر سرم که اینک آرزوی کسی را دارم که با من قدم بزند در زیر قطره های باران،

درد دل کند با من در این حال و هوای دلگیر آسمان.
ببار ای باران که غم از دلم رفتنی نیست ،

 هوای سرد قلبم گرم شدنی نیست.
راهم را گم کرده ام در کوچه پس کوچه های شهر در این شب بارانی ،

 کجا بروم،

من که سرپناهی را جز تو ندارم ای باران ،

در آغوش چه کسی آرام بگیرم من که هیچکس جز خدا را ندارم ای آسمان.
ببار ای باران ،

 این آرامش ناخواسته ام را در زیر قطره های باوفایت از من نگیر ،

 بیوفا نباش ،
ای باران باوفا تنها همین شب هوای مرا داشته باش

این روزها

احساس میکنم چقدر شبیه سکوتم!!!

با کوچکترین حرفی می شکنم.....

دلم گرفته...

اینجا هیچ چیز آنی نیست که من میخواهم....

تنها دلخوشی ام گرمی نگاه تو بود که گویی آن هم گرفتار یخبندان شده!

زندگی گاهی چه سخت میگیرد،

خسته ام خدا مرا دریاب...

مرا دریاب که بغض راه نفس کشیدنم را گرفته،

مرا دریاب که ای کاش و افسوس تنها کلامم شده،

مرا دریاب که عاشقانه هایم ته کشیده اند و اینجا از من تنها همین مانده...

مرا دریاب....

مدعيان رفاقت ، هر کدام تا نقطه اي همراهند ...

عده اي تا مرز منفعت ...

عده اي تا مرز مال ...

عده اي تا مرز جان ...

عده اي تا مرز آبرو ...

و همگان تا مرز اين جهان ...

تنها تويي که همواره مي ماني ... !

خدایا



ببخش بر منی که



تن برای حضور دارد



اما دل برای سجود نه